Nas últimas semanas o tempo está revolto, aínda así, vou relatar a que calificaría como breve escapada semanal aproveitando unha lixeira paréntese de tempo aceptable.
Iniciamos a ruta coa intención de ir cara o sur, pois parecía que o ceo estaba un pouco máis despexado. Subimos a San Cibrán e achegámonos ó monte Carrasco, facendo a primeira parte da marcha da Fabada, eso sí, con unha variante inicial que podedesver no track.
Unha vez acadado o camiño marcado, repetimos con éxito o ascenso duro da serra, esta vez algo máis embarrado, coa dificultade añadida da falta de tracción. Evitamos por hoxe a zona da Canicouva e a ruta das Canteiras para volver hacia atrás pola pista xeral, e despois de chegar á área recreativa, paramos a repostar e decidimos chegar ó vértice xeodésico, cousa que logramos con relativa facilidade, sendo necesario ir a pé nos últimos metros.
A única zona do día a que lle hai que poñer unha cruz e o descenso inverosimil en linea cuasi-recta con moito chupe por un cortalume que baixa directo ó polígono e se converte na última parte nun sinuoso rego de imposible ciclabilidade na meirande parte.
Respiramos aliviados ó chegar ó asfalto, empeza a chover, pero aínda é cedo, así que enfilamos un precioso camiño que nos leva a Baltar. Unha vez alí volvemos por outro camiño empedrado e técnico que nos achega de novo a zona do polígono industrial.
Para rematar o día aproveitamos a trialera de Laxinde, identificable polas sinais marelas do gaseoducto. Facemos o camiño inverso do habitual para subir ó monte da Ermida, pasando a Mourente no lugar da base dos GRS.A partir daquí, uns descensos agradables hacia Bora-Mourente, para desembocar finalmente na estrada Po-Ou, que nos leva finalmente á casa, podendo asimismo collelo sendeiro para ampliar esta ruta, que foi máis ben mini-ruta, pero non hai queixa tendo en conta os días que están saíndo.